Matthew Perry, Whitney Houston, Marilyn Monroe. Te gwiazdy zmagały się z depresją i uzależnieniem. Oni nie poradzili sobie z chorobą

Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) depresja to najczęściej spotykane zaburzenie psychiczne na świecie. Obecnie stała się ona już chorobą cywilizacyjną, a liczba chorych z roku na rok stale rośnie. Według danych danych Ministerstwa Zdrowia z 2020 r. na depresję w naszym kraju cierpi już 4 mln Polaków, w tym aż 1 proc. dzieci w wieku przedszkolnym, 2 proc. dzieci w grupie 6-12 lat i do 20 proc. młodzieży.

Ci celebryci również zmagali się z depresją i uzależnieniem. Przegrali walkę z groźną chorobą

Depresja to choroba psychiczna, zaburzenie afektywne (nastroju), w której przebiegu występuje długotrwałe obniżenie nastroju, utrata energii życiowej i zainteresowań oraz negatywne myślenie o sobie i innych. Nie należy jej mylić z chwilowym i przejściowym uczuciem smutku i osamotnienia. Nieleczona choroba pogłębia się i zaburza funkcjonowanie chorego, a także wpływa negatywnie na jego otoczenie - bliskich, rodzinę, współpracowników.

Osoby zmagające się z chorobą mają większą skłonność do sięgania po alkohol, w którym widzą sposób na ukojenie odczuwanego bólu i smutku. Równocześnie alkoholicy, czyli osoby uzależnione od alkoholu mają skłonność do depresji. Depresja jest więc częstym objawem alkoholizmu, ale może być też jego przyczyną (jedyną lub jedną z wielu). Jest to błędne koło, z którego chory sam, bez profesjonalnej pomocy nie jest w stanie wyjść, co może doprowadzić go do śmierci.

Kiepski nastrój, odczuwanie smutku, rozgoryczenia, apatia czy niezadowolenie zdarzają się każdemu. Jednak jeśli takie odczucia i trudne emocje towarzyszą nam często, przeważają nad tymi przyjemnymi i trwają dłużej niż 2 tygodnie mówimy już o depresji. Chorobę wyróżniają objawy takie jak:

• długotrwałe obniżenie nastroju,
• przygnębienie i smutek,
• poczucie pustki i bezsilności,
• utrata zainteresowań i zdolności cieszenia się,
• zniechęcenie,
• zanik odczuwania przyjemności i radości,
• zaburzenia seksualne,
• apatia,
• osłabienie koncentracji i uwagi,
• niska samoocena i obniżenie poczucia własnej wartości,
• poczucie winy i wstydu,
• pesymistyczne myślenie o sobie i innych,
• wyolbrzymione, negatywne nastawienie do świata,
• zaburzenia snu,
• zmniejszony apetyt,
• myśli i czyny samobójcze.

Dodatkowo osoby z depresją alkoholową uważają alkohol za formę leczenia bólu wewnętrznego i sposób na radzenie sobie z problemami. Takie motywy działania prowadzą do ciągów alkoholowych, które trwają coraz dłużej. Alkoholik z depresją może także odczuwać silniejsze poczucie winy i wstydu, przez co jego myślenie o sobie staje się jeszcze gorsze. Jego samoocena może być z tego powodu jeszcze niższa.

Dochodzą do tego także zaburzenia urojeniowe i problemy z pamięcią występujące po przedawkowaniu alkoholu, które utrudniają normalne funkcjonowanie. Już sam alkohol zniekształca postrzeganie rzeczywistości oraz utrudnia alkoholikowi odróżnianie dobra od zła, kłamstwa od prawdy. Natomiast połączony ze stanami depresyjnymi prowadzi do zaburzonego widzenia jedynie w negatywnych barwach siebie, innych i świata.