Wywiad z pasjonatką sfotografowanej przeszłości - Wiktorią Leśnik

Kiedy zaczęła się Twoja pasja związana ze zbieraniem fotografii z dawnych czasów?

Od zawsze interesowałam się historią w swoim zakresie, lubiłam oglądać poszukiwania znanych historyków, prace archeologiczne, programy telewizyjne. Momentem przełomowym było znalezienie przeze mnie w domu starej ramki z fotografią ślubną moich prapradziadków Feliksa i Jadwigi Ptak pod koniec roku 2020, byłam wtedy w drugiej klasie wolsztyńskiego liceum. Z ciekawości otworzyłam 100 letnią ramkę, a w niej oprócz wcześniej wspomnianej fotografii znalazłam ukrytą fotografię funkcjonariuszy Żandarmerii Krajowej byłej Dzielnicy Pruskiej- polskiej formacji policyjnej z lat 1919-1920 z Wolsztyna. Jak się okazało jest to dość wartościowa fotografia i na razie jedyna taka znana z naszych okolic. Potem rozpoczęłam tworzenie własnego drzewa genealogicznego, rodzice kupili mi skaner do zdjęć i wydobywałam pamiątki ukryte po całym domu i je skanowałam oraz odnawiałam, dodawałam im koloru, naprawiałam niedoskonałości, pęknięcie, ubytki.

Co było dla Ciebie inspiracją do rozwijania tego zamiłowania?

Myślę, że można to nazwać inspiracją, ponieważ moi prapradziadkowie mieli takie samo nazwisko jak mój wychowawca oraz nauczyciel historii w liceum profesor Szymon Ptak. Fakt ten na tyle mnie zaciekawił, że dzięki niemu rozpoczęłam poszukiwania swoich przodków. Pan Szymon przez cały okres mojej nauki w liceum wspierał mnie w mojej działalności. Dostarczał mi również nowe materiały, zdjęcia do skanów, razem z nim rozpoczęłam poszukiwania dziewcząt, licealistek z Wolsztyna należących do Przysposobienia Wojskowego Kobiet, odwiedziliśmy archiwum licealne wraz z panią dyrektor Katarzyną Lulkiewicz oraz panią Jolantą Małą. Dzięki panu Szymonowi udało mi się również poznać z pracownikami Muzeum Regionalnego w Wolsztynie, mam stały kontakt z Jarosławem Rostkowskim, który pomaga mi na co dzień, zaspokaja moją ciekawość, odpowiada na pytania, doradza. Bez wsparcia nauczycieli i bliskich znajomych myślę, że moja pasja by się tak nie rozwinęła.

Jak to się stało, że utworzyłaś grupę na facebooku? Co Cię do tego skłoniło?

Założenie grupy to była kwestia kilku miesięcy. Zanim kupiłam swój pierwszy skaner miałam już sporą kolekcję fotografii rodzinnych. Po zakupie odpowiedniego sprzętu rozpoczęłam naukę metodą prób i błędów renowacji tych fotografii. Z czasem wiele osób chwaliło moje prace, zwłaszcza koloryzacje lub zdjęcia, które były strasznie dotknięte przez czas, a dzięki mojej pasji dostały nowe życie już bez żadnych defektów. Przyszedł moment kiedy uznałam, że chciałabym pokazywać innym ludziom fotografie z dawnych lat, jak kiedyś wyglądało życie, uroczystości, budynki i tak dalej. Uznałam, że założenie grupy będzie lepszym pomysłem niż np. strona internetowa, ponieważ jako grupa jesteśmy społecznością, każdy obserwujący moją grupę na facebooku “Historia gminy Wolsztyn/Siedlec” może dodać post z zdjęciem/ami, może o czymś opowiedzieć, powspominać, zdarzają się posty, że ktoś poszukuję krewnego lub dzięki grupie go znajduje. I to jest piękne!

Jak prosperuje Twoja grupa? Jesteś zadowolona z tempa, w jakim się rozwija?

Grupę aktualnie obserwuje troszkę ponad 2000 osób. Tempo przybywania nowych osób zdecydowanie przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Bardzo się cieszę, że tak ogromna ilość mieszkańców z naszych gmin nie chce zapomnieć o historii, która de facto dotyczy nas wszystkich. Każdy z Nas ma swoje korzenie, czemu więc nie pielęgnować historii naszych przodków, miast, wsi, czy całych gmin. Często dzięki grupie i moim prywatnym poszukiwaniom odkrywamy przeszłość np. osób które walczyły w czasie II wojny światowej, były więzione przez okupanta, wdzięczność jaką okazują mi rodziny tych osób jest nie do opisania, a ja cieszę się razem z nimi.

Kolejną zaletą rozrastania się grupy jest to, że dzięki niej coraz więcej osób zauważa moją pracę i zgłasza się do mnie, by podzielić się swoimi pamiątkami, odwiedzam mieszkańców różnych miejscowości, słucham cennych opowieści, oglądam zdjęcia, zabieram je do domu, skanuje i oddaje. Na tym to wszystko polega, skanowanie pozwala mi zachować historię naszych gmin na wieki, a mieszkańcy mi to umożliwiają, dlatego jestem niezmiernie wdzięczna osobom, które same z siebie pragną podzielić się ze mną fotografiami, które następnie trafiają na grupę do szerszej publiki. Tak naprawdę cały czas jestem w trakcie zbierania fotografii, więc jeśli ktoś z czytelników chciałby powspominać dawne lata, przedstawić mi swoje zbiory i udostępnić je na 2-3 dni to zapraszam do kontaktu. Będę ogromnie wdzięczna!

Czy masz jakiś pomysł na większy projekt związany ze swoją pasją? Wydanie książki, może coś innego?

Przeszło mi przez myśl wydanie książki, która będzie zawierała fotografie przedstawiające życie mieszkańców od podszewki, codzienne czynności, uroczystości, może dawne budynki, ulice. Coś co zaciekawi niejedną osobę i pozwoli na zachowanie chociaż części, jakże obszernej historii gminy Wolsztyn i Siedlec. Na ten moment myślę, że na książkę jeszcze za wcześnie, głównie dlatego, że potrzebuje większej ilości materiałów z różnych miejsc, co jest możliwe do wykonania dzięki mieszkańcom i ich życzliwości. Ale w nie tak dalekiej przyszłości, myślę, że książka może powstać. Wstępnie mam też wybrany miesiąc w którym ma odbyć się wystawa moich fotografii w Gminnym Ośrodku Kultury w Siedlcu, będzie to dla mnie poza tym wywiadem przełomowy moment i z wielkim zaszczytem zaprezentuje swoje zbiory.